Vorige maand lazen we hoe Jessica Sun, docent Chinese Taal en Cultuur, begon aan een lange studie aan de Universiteit van Leiden met als doel het behalen van haar lerarenbevoegdheid. Voordat Jessica daadwerkelijk aan haar studie begon had ze de mogelijkheid om deel te nemen aan de traditionele introductieweek, de EL CID (Enige Leidse Commissie Introductie Dagen). In vijf dagen leren de gloednieuwe universiteitsstudenten de stad kennen, vinden er diverse informatiesessies plaats, maar ook sportdagen en verschillende feesten. Deelname was vrijwillig en Jessica twijfelde…
“Ik was eerst nogal terughoudend. Ten eerste omdat het hele programma in het Nederlands zou zijn en ik misschien niet alles zou begrijpen. Ten tweede omdat het allemaal jonge mensen zijn en ik bijna twee keer zo oud ben als zij. Maar uiteindelijk besefte ik dat als ik uiteindelijk toch samen met hen zou studeren dat ik ze dan net zo goed zo snel mogelijk kon leren kennen. Als het niet goed zou gaan zou ik altijd nog terug naar huis kunnen gaan.”
Mooiste week van je leven
“Het bleek uiteindelijk enorm leuk te zijn, want ik kwam in een hele leuke groep terecht. Natuurlijk heb je tijdens zo’n introductieweek altijd mensen die iets anders willen doen, maar mijn groep bestond uit allemaal hele aardige jongeren.”
De nadruk van de week lag duidelijk op lol hebben. Er waren veel feestjes, waar soms behoorlijk gedronken werd. De meeste jongeren waren net 18 jaar en voor velen van hen was dit een van de eerste keren dat ze alcohol dronken. “Tijdens de introductieweek was er zelfs een kroegentocht waarbij dronken worden bijna een doelstelling was. Bij een van de lezingen die gegeven werden vroeg men de studenten naar hun ervaringen van die week en voor velen was het de mooiste week van hun leven. Ze waren erg opgewekt, omdat ze voor het eerst naar de universiteit gingen, net volwassen waren en mochten drinken en feesten.”
De introductieweek zoals Jessica die meemaakte is in China vrijwel ondenkbaar. “Voor zover ik weet vinden introductieweken in China niet op deze manier plaats. Er zijn wel evenementen om nieuwe studenten welkom te heten, waarbij iemand een liedje zingt of een instrument bespeelt, maar niet zoals dit. Het eerste grote verschil was dat we in Leiden met z’n allen in een grote schaatshal sliepen. Jongens en meisjes niet gescheiden. Als ze wilden konden ze zelfs naast elkaar gaan liggen. Als ze vriend en vriendin waren konden ze zelfs bij elkaar gaan liggen, zonder dat er iemand kwam vertellen wat wel en niet mag.”
Drugs
Ook de lezingen die gegeven werden waren een eye-opener. “Je kon onder andere kiezen voor een lezing over drugs, een erg populaire presentatie waar honderden studenten aan deelnamen. Ik kan me niet voorstellen dat zoiets op een Chinese universiteit zou gebeuren. Er werd de studenten verteld dat ze volwassen zijn en nu allerlei drugs kunnen gebruiken, maar er werd niet gezegd dat het slecht was of niet mocht. Er werd eerlijk verteld wat er zou kunnen gebeuren als de studenten bepaalde drugs zouden gebruiken, waar ze rekening mee moesten houden om hun ervaring in ieder geval veilig te maken. Een van de sprekers was vroeger zelf verslaafd geweest. Als je jongeren vertelt dat iets niet mag gaan ze het zeker proberen. Dus het is verstandiger ze te vertellen hoe ze het op een goede manier kunnen doen.”
“Sommige studenten hadden hele specifieke vragen over drugsgebruik in combinatie met bepaalde ziekten die ze hadden. Zouden ze het dan toch kunnen proberen, wat zou er kunnen gebeuren? Het is zoveel beter als de jongeren goed zijn voorgelicht en zelf een keuze kunnen maken. Net als seksuele voorlichting, welke in China volledig genegeerd wordt in het onderwijs, zou dit in China ook nooit mogelijk zijn. Of er zou hooguit verteld worden waarom iets slecht is. Het is zoveel beter om jongeren te vertellen hoe ze veilig kunnen vrijen dan dat ze een abortus moeten laten plegen of een ziekte oplopen.”
Een ander verschil is dat in China activiteiten zeker voor 12 uur afgelopen zouden zijn. De meeste universiteiten hebben zelfs een avondklok om 11 of 12 uur. “Maar hier waren er feesten tot 2 uur of op vrijdag zelfs tot 4 uur ’s nachts.” Hoewel haar medestudenten nog erg jong zijn keurt Jessica het niet af. Ze bewondert het feit dat de studenten zelf de keuze hebben. “Je hoeft niet mee te doen. Je hoeft niet dronken te worden. Er zijn ook een boel studenten die niet van feesten en drinken houden. Ik ben zelf ook niet zo’n feestbeest, dus ik voel me nooit zo op m’n gemak bij drinken en dansen. Maar ik voelde me ook weer niet ongemakkelijk. Veel van de dingen waren nieuw voor me. Dansen met m’n klasgenoten was toch erg leuk.”
Nostalgie
“Op sommige momenten voelde ik me echt één van hen. Ze waren erg vriendelijk en omdat ze allemaal Chinees studeren vonden ze waarschijnlijk dat ik erbij hoorde. Sommigen spraken al wat Chinees, dus ik voelde me erg op m’n gemak bij hen. Op andere momenten voelde ik me natuurlijk wel een buitenstaander. Maar er was ook een lezing voor mensen als ik die niet oorspronkelijk uit Nederland komen en een studie aan een Nederlandse universiteit gaan volgen. Je kent de taal, maar je voelt je toch niet een van hen. Ze willen er duidelijk voor zorgen, dat elke student gelukkig, veilig en goed geïnformeerd is.”
Hoewel de introductieweek een hele nieuwe ervaring was had Jessica soms toch een nostalgische flashback naar haar eigen studententijd in China. “Toen we een studentenhuis bezochten kwam het gevoel helemaal terug. Hoewel wij in een dormitory van de universiteit sliepen was de sfeer opmerkelijk identiek. Het moment dat ik in het studentenhuis binnenkwam en zag hoe de studenten zich tegenover elkaar gedroegen en wat er allemaal op tafel lag… het was exact hetzelfde in mijn tijd. Ook hier zijn de studenten gelukkig en hoeven ze zich nog geen zorgen te maken over de toekomst. Op dergelijke momenten realiseerde ik me dat ik dit al eens meegemaakt had en hoopte ik dat ik écht een van hen kon zijn en het nog eens allemaal opnieuw kon doen. Maar tegelijkertijd besef je dat je nog je eigen leven hebt met lesgeven en werken.”
Jessica heeft er absoluut geen spijt van toch deelgenomen te hebben aan de introductieweek. “Ook voor mij was het een van de mooiste weken van mijn leven.”
