De laatste Tibetaanse prinses

Gonpo, dochter van de 14^e koning van de Mei-dynastie, is zeven jaar als soldaten van het Chinese bevrijdingsleger haar huis verzegelen en ze met haar moeder en zus wordt weggereden naar Chengdu. Ver weg van haar geboortegrond: de stad Ngawa in het Tibetaanse hoogland.

Auteur Barbara Demick

Vanaf daar verweeft Barbara Demick het levensverhaal van Gonpo en haar voorouders, met de geschiedenis van Tibet en de Chinese machtsovername. Naast het verhaal van Gonpo, komen ook andere inwoners van Ngawa aan het woord. Allemaal vertellen ze het verhaal van onderdrukking en geweld. Maar ook het verhaal van hoop op betere tijden, eerbied voor de eigen tradities en, in het geval Gonpo, het vermogen om haarzelf in zeer veel verschillende omstandigheden staande te houden.

In de loop van het boek, krijgen we van dichtbij ook de geschiedenis mee van het kleine stadje Ngawa te lezen, waar Gonpo vandaan komt. Deze stad krijgt de twijfelachtige eer om, in de woorden van Demick, de “onbetwiste hoofdstad van zelfverbranding” te worden. Monniken en Tibetanen vanuit heel China kwamen naar de stad toe om zichzelf te verbranden, vaak in naam van de Dalai Lama.

De laatste prinses is met nadruk non-fictie. Barbara Demick beroept zich op grondig onderzoek in het voorwoord van het boek. Het is knap dat ze daardoor in het ene hoofdstuk grotere politieke lijnen kan schetsen, om in een ander hoofdstuk het ware levensverhaal van een jonge monnik op te tekenen. Of weer door te gaan met het leven van Gonpo. Je krijgt daarmee het leed mee door de ogen van lokale inwoners uit Ngawa.

Aan de andere kant maakt dat het boek ook bij vlagen langdradig. Demick haalt soms zoveel voorbeelden en verhalen aan, dat het eerder een optekening van anekdotes wordt, dan een boek met een duidelijk begin en eind.

Barbara Demick geeft met dit boek een mooi en indringend portret van de Tibetanen en hun strijd door de jaren heen. Daarmee is het zeker een aanrader. Verwacht wel een hoog detailniveau door heel het boek. Maar begin dan na een tijdje vooral weer opnieuw met lezen. Het is een boek dat het waard is helemaal gelezen te worden.

Deze recensie is om moverende redenen van de auteur anoniem gepubliceerd. De naam van de auteur is bekend bij de redactie.