Populariteit van paaldansen voor Chinese vrouwen en mannen

Voor veel sporten heb je speciale kleding of materialen nodig. Maar hoge hakken en blote kleding zijn meestal niet gewenst bij de meeste sportlessen. Tenzij het een bepaald soort sport is: paaldansen.

Sinds een jaar of 8, 9 is paaldansen in China enorm gestegen in populariteit. Net zoals in de westerse wereld wordt paaldansen, vaak pole fitness genoemd, zoveel mogelijk ontkoppelt van haar sexy en louche imago. De hakken en blote lijven horen nu eenmaal bij de sport zoals een hockeystick bij hockey en een bitje bij boksen.

Dit geldt echter niet alleen voor de dames, maar ook voor de heren. Hierdoor diversifiseert paaldansen eigenlijk in zekere zin het Chinese manbeeld. In het huidige Chinese klimaat zijn er weinig mannen die zich vrijwillig op 15 cm hoge hakken zullen fotograferen. Mannelijke paaldansers doen dit niet alleen met trots, maar worden ook nog bewonderd. Hoe past deze ontwikkeling in de moderne Chinese samenleving?

Een full-body workout met bepaalde kenmerken

Als we het imagoprobleem loslaten, is het eigenlijk niet vreemd dat paaldansen zo populair is geworden. Acrobatische sporten zijn van oudsher wijdverspreid in China, waaronder een paalsport genaamd Chinese Pole die al ettelijke honderden jaren oud is. Daar komt bij dat Chinezen veelal visueel zijn ingesteld. Ronddraaien om de paal zorgt voor mooie en fijn deelbare foto’s en filmpjes, plus je krijgt er een strak lijf van. Een win-win situatie.

Tegelijkertijd zie je dat zeker de dames, ook geïnteresseerd zijn in het sexy imago. Vrouwen vullen veelal de lessen op, maar de manier van presentatie leren ze ook van mannen. Zonder enige gêne. Met gespreide benen en gekromde ruggen hangen ze in hun (sport)ondergoed aan de paal. Een enkele gelukkige man of vriend mag meekijken. Het is een interessant soort progressieve houding dat de Chinezen deze omstandigheden zonder problemen accepteren. Uiteraard wel binnen de 4 muren van de paaldansstudio.

Een beroemd en succesvol man, door de paal

Waar sommige mannen op grotere schaal hun paaldans-imago kunnen laten zien, is via competities. Filmpjes van paaldansende mannen worden uitgebreid gedeeld en outfits geprezen. Zo komen niet alleen kijkers in aanraking met dit manbeeld, maar inspireren ze ook anderen. Mannelijke Chinese paaldansers geven in interviews aan geïnspireerd te zijn of van de sport af te weten door de beschikbaarheid van deze filmpjes.

Daar komt bij dat veel mannelijke paaldansers een zekere flair en grote persoonlijkheid hebben. Mannen zoals Coco Ke Hong zijn zeer bekend en delen al hun trucs en outfits via social media. Uiteraard blijft het commentaar veelal hangen in “het is goed voor je spiermassa”, “het is net een soort dans”, “er komt zeker een hoop vaardigheid bij kijken”. Maar als een man in 15 cm hoge hakken, met korte top en (onder)broek aan dit zegt, lijkt het haast ironisch bedoeld.

Een begrensd alternatief

Maar de acceptatie heeft ook zijn grenzen. Hoewel paaldansende mannen tot op zekere hoogte een alternatief vormen, zie je aan de andere kant dat het ook het traditionele manbeeld versterkt. Chinese mannelijke paaldansers zeggen in interviews duidelijk niet homoseksueel te zijn en de sport in een ‘pure vorm’ te willen beoefenen. Ze benadrukken de spiermassa en kracht die nodig is om oefeningen te doen, en dat het daarom ook goed is voor mannen om te doen. Ze worden er letterlijk meer man van.

Toch blijft het een kleine overwinning voor diversiteit dat het mogelijk is voor mannen om deze vorm van sport als expressie te gebruiken. In het huidige China waar de invloed van Korea en Japan op het manbeeld steeds sterker is geworden, vooral met betrekking tot make up en schoonheidsproducten, is er met de paaldansende mannen nog een alternatief bij. Waar grenzen zijn, worden ze ook opgerekt.