De afgelopen decennia is in China hu you, oftewel elkaar bedonderen, tot een kunst verheven. Veel Chinezen schijnen een soort trots te behalen uit het op een listige manier iemand een loer draaien, veelal met economisch gewin. Tegelijkertijd heeft het ook geleid tot een algeheel wantrouwen in de Chinese maatschappij. Een van de vormen van hu you waar ik zelf mee te maken heb gehad tijdens mijn tijd in China is het fenomeen ‘rent-a-laowai’ (‘laowai’ is een van de Chinese woorden voor buitenlander).
Mianzi
In China draait een hoop om aanzien, status en erkenning oftewel mianzi. Het is nog steeds vaak zo dat het hebben van buitenlandse klanten of werknemers een organisatie in China aanzien geeft, zeker buiten grote steden als Shanghai en Beijing.
Tijdens mijn werk voor een goed doel in Xi’an heb ik me wel eens afgevraagd of de betreffende organisatie mij en m´n collega-vrijwilliger misschien ook in dienst hadden om aanzien te hebben. Zo werd me een dag voor Car Free Day opeens verteld dat ik geïnterviewd zou worden door de lokale televisie in Xi’an. Als een gek verdiepte ik me nog snel even in de geschiedenis van Car Free Day in China en schreef een korte speech over het belang van een dergelijk evenement. Uiteindelijk zou dat volledig uit de opname geknipt worden en werden alleen onbenullige vragen als ‘hebben ze in jouw land ook auto’s?’ uitgezonden.
Een ander voorval betrof een opening van een ziekenhuis waarvoor ik uitgenodigd was. Ik had een tolk meenegenomen en werd bij aankomst als VIP behandeld, kreeg een bloem opgespeld en werd naar de tweede rij van de zitplaatsen geleid, terwijl ik ondertussen natuurlijk volop gefotografeerd werd. M’n tolk werd verzocht ergens achterin plaats te nemen.
Zonder er een woord van te verstaan moest ik ruim een half uur allerlei speeches aanhoren om vervolgens meegesleept te worden naar een vreetpartij met overheidsambtenaren, waarbij de baijiu (een smerig drankje met een alcoholpercentage van ruim 50%) natuurlijk rijkelijk vloeide. Tijdens een fondsenwervingsevenement werden ik en mijn collega-vrijwilliger uitgenodigd voor het maken van dumplings in een opvanghuis voor verstandelijk gehandicapte jongeren. Eenmaal daar aangekomen was er weer volop pers aanwezig die ons laowai op de gevoelige plaat wilde vastleggen en niet bijzonder veel interesse had in de jongeren.
En dan is er nog het fenomeen van positieve discriminatie van buitenlanders. In bepaalde bars in Xi’an waar we regelmatig een biertje gingen drinken kun je als buitenlander zo binnenlopen. Als Chinees kom je er echter zonder dure lidmaatschapspas niet in. Schijnbaar denkt de gemiddelde Chinees dat die buitenlanders veel geld te makken hebben en geeft de aanwezigheid van buitenlanders de bar aanzien, mianzi. Het kan echter nog erger. Er is een Chinese bar waar buitenlanders korting krijgen op de drank, terwijl de lokale bevolking de volle mep betaalt.
Rondhangen en blij kijken
Al snel begon ik me enorm te storen aan het moeten komen opdraven omdat je een blank gezicht hebt. Het is leeg en het voelde voor mij zelfs als een belediging. Ik was naar China gekomen om met mijn vakkennis wat bij te dragen en werd vervolgens alleen als een soort decoorstuk ingezet.
Maar niet iedereen is dezelfde mening toegedaan. Het inhuren van een laowai is zelfs big business in China. Stel je voor, je hebt een Chinees gezin en bezoekt een aantal scholen om te kijken welke de beste is voor je kinderen. Bij een van de scholen zie je een buitenlandse leraar en je denkt: ‘Wow, als deze school buitenlandse leraren heeft moet het wel een erg goede school zijn.’
Zonder verder te twijfelen schrijf je je kinderen in op deze school. Wat je echter niet weet is dat die laowai is ingehuurd. Hij heeft gereageerd op een oproep op een forum:
“Buitenlandse man gezocht – geen lesgeven nodig, gewoon wat rondhangen en er blij uitzien. Doen alsof je er werkt. Elke kleur is okay, zo lang je er maar niet Chinees uitziet. Een kleine kleuterschool net buiten Xi’an heeft haar officiële opening op 22 oktover (zaterdag) en ze willen dat een westerse man doet alsof hij daar werkt. Ze zullen je ophalen in een auto, naar de school rijden, je hangt wat rond en ziet er tevreden uit en daarna brengen ze je terug. Dat is alles.” De buitenlander die het niet zo nauw neemt met integriteit krijgt hiervoor 300 RMB betaald (35 Euro). Dat is ongeveer drie daglonen voor een lokale bewoner.
Regelmatig kwam ik op internet dit soort verzoeken tegen. Bijvoorbeeld een aanbod voor ‘caucasian models‘ om naar de andere kant van China gevlogen te worden en daar twee dagen rond te hangen bij de opening van een luxe appartmentencomplex. 1.500 RMB per dag, hotel en maaltijden inbegrepen. “Het enige dat je hoeft te doen is ergens gaan zitten en doen alsof je een klant bent of iemand die daar woont. Professionele ervaring in modellenwerk is niet nodig, we zoeken enkel mooie, lange, westerse vrouwen.”
Of stel je het volgende voor: je bent onderdeel van een overheidscommissie die uit drie projectontwikkelaars een leverancier moet kiezen voor een miljardenproject. Alle drie de kandidaten komen een presentatie houden en één van hen brengt een buitenlandse, schijnbaar gerenommeerde architect mee, die heeft meegewerkt aan het projectontwerp van deze kandidaat.
Je bent erg onder de indruk van hun samenwerking met deze internationale expert en besluit hen het project te gunnen. Je weet echter niet dat die buitenlander nul komma nul verstand heeft van architectuur. Hij is simpelweg ingehuurd door de kandidaat en ontvangt voor 5 minuten gelul in de ruimte 3.000 RMB (350 Euro); anderhalf lokaal maandsalaris.
Rent-a-laowai
Op internet nodigen bedrijfjes je uit om je als buitenlander bij hen te registreren. En ze winden geen doekjes om de bedoeling:
“We weten allemaal dat het in China soms aanzien geeft als je uit een ander land komt. Als je een buitenlander bent voegen we je graag toe aan onze database en zoeken we parttime “face jobs” voor je. Een face job is een klus waavoor je absoluut geen vaardigheden hoeft te hebben buiten vriendelijk zijn en een ’laowai’ zijn. Zo nu en dan willen bedrijven dat er een buitenlands gezicht naar een vergadering of bijeenkomst gaat of naar een officieel diner of officiële lunch, gewoon wat glimlacht naar de klanten en handjes schudt. Er zijn ook mogelijkheden voor mooie meiden en voor mannen die er goed uitzien in een pak. Dit is een fantastische manier om geld te verdienen in de avonduren of om door China te reizen en al je kosten betaald te krijgen terwijl je ook nog eens meer dan 1.000 RMB per dag verdient.”
Naast “face job” en “rent a laowai” staat dit soort praktijken ook bekend als “white guy window dressing” of “white guy in a tie”. Even Googlen op ‘rent a laowai’ en je vindt nog tientallen soortgelijke verhalen. Enkele jaren gelden werd zelfs een nieuwsuitzending op CNN gewijd aan dit fenomeen.
Met wat moeite kan ik nog begrijpen dat sommige buitenlanders meewerken aan dit soort praktijken, want het is snel verdiend geld. Ik heb een aantal van hen horen zeggen ‘ach, als ze elkaar willen bedriegen en ik kan daarmee een leuk zakcentje verdienen dan is dat niet mijn probleem’. Maar het is betreurenswaardig hoe sommige Chinese organisaties door middel van dit soort bedrog klanten moeten werven, projecten moeten winnen of aanzien moeten verkrijgen.
Leuk geschreven en een herkenbaar verhaal.
Heb er zelf – als blanke nederlander – meerdere keren aan meegedaan. Vooral bij het bezoeken van handelsbeurzen is het een win-win situatie voor mij. Enerzijds doe ik de contacten op die ik anders ook had opgedaan tijdens het bezoeken van de beurs en anderzijds krijg ik daar tegelijkertijd ook nog eens geld voor van het ‘rent-a-laowai kantoor’.
Ook van het gegeven dat je in veel Chinese barren gratis of goedkoper drank krijgt (hetzij van de kroeg zelf, maar vaker nog juist van de Chinese bezoekers aan ‘private tables’ die vanuit hetzelfde oogpunt (namelijk ‘aanzien’) westerlingen maar wat graag aan hun tafel hebben staan, maak ik veelvuldig gebruik.
Snap niet dat je er zo op tegen lijkt te zijn, zeker als ik lees dat je marketing consultant bent. Het is toch allemaal onderdeel van ‘marketing’? Iedereen laat zich toch non stop bedriegen? In make-up reclame zie je toch ook gewoon bloedmooie vrouwen die het product waarvoor geadverteerd wordt nog nooit hebben aangeraakt? Zijn dan alle Make-up bedrijven (lees: alle bedrijven die aan adverteren/marketing doen) onethisch bezig? En het mooie model ook? En de kopers van de make-up die zich zand in de ogen laten strooien omdat ze ten onrechte het mooie model linken aan de make-up die ze gaan kopen?
Hoewel ik je in een aantal gevallen gelijk geef staat marketing (& advertising) wat mij betreft niet per definitie voor list & bedrog. Ikzelf kies heel zorgvuldig de bedrijven, projecten en merken waar ik voor wil werken. Rent-a-laowai gaat voor mij over de grens van wat ik moreel acceptabel vind. Maar die grens ligt natuurlijk voor iedereen ergens anders.
Als Nederlander van Zuid Koreaanse afkomst, wordt ik helaas niet gevraagd. Haha. Nee grapje, ook de tijd niet voor.
Kleine opmerking, is het niet beetje de ketel verwijten dat die zwart ziet?
In Hong Kong zie ik voor verkoop van Londen property alleen maar Hong Kong citizens en Chinese sales man. Niet dat ze op een loon lijst staan, maar ze hebben de opdracht gekregen om die dag zoveel mensen property in Londen te verkopen.
JP Morgan hiring kinderen van Chinese officials om nog meer klanten aan te trekken.
In alle Hollywood films speelt sinds kort wel een Chinese actrice of Hong Kong acteur mee, omdat het dan zo lekker verkoopt in China.
Ja in China gaat het wat platvoerser dan in de developed landen, maar net als Guanxi in China, netwerk/Gooi’s matras in Nederland, lobbyen in US.
Waar ter wereld komen dit soort praktijken voor. Het streelt je dat jij je daar niet voor leent, maar afkeuren of afgeven op ‘rent-a laowai’ is volgens mij ook een brug te ver.
Goed gezegd! Ik ga voor jou!
Goed gezegd! Ik ga voor jou!
Hi Ed,
Geweldig stuk! Ik ben binnen m’n eigen bedrijf (destijds in Xian) meerdere malen een vergadering ingesleept, zonder vantevoren enig idee te hebben wat het doel van de vergadering was en wie er aan de andere kant van de tafel zaten. Volgens m’n Chinese collega’s was het in elk geval nutting om een white face aan tafel te hebben… Wat betreft de positieve discriminatie in bars en clubs in Guangzhou, dat gaat hier de helemaal omgekeerd. Een paar clubs (waar ik eigenlijk sowieso liever niet binnenkom) weigeren laowais onder het mom van ‘laowais hebben hier ooit gevochten’, maar iedereen weet dat het erom gaat dat wij geen flessen Chivas Regal of 24 Carlsbergs bestellen (maar gewoon 2 of 3 bier), in tegenstelling tot de Chinezen…