Hollandse broodjes over iedere Chinese toonbank

Foto’s door Inge Schouten

Caffé Bene, Pacific en Costa Coffee. Als je daar in Beijing een sandwich of muffin bestelt, dan kun je er bijna zeker van zijn dat ze gemaakt zijn in de Eurobakery van Henny Fakkel en Grace Wang. Bijna tien jaar geleden startten zij een bakkerij en restaurant met zogenaamd ‘heimwee-voedsel’ voor de expats. Nu verkopen zij brood, cake en sandwiches aan heel Beijing. ‘Tuurlijk zijn wij trots, maar we beseffen het niet altijd.’

De bakkerij staat in de steigers. De huidige 2400 vierkante meter wordt op dit moment meer dan verdubbeld. Dit is in lijn met hun andere cijfers. Leverde Eurobakery de eerste jaren nog dagelijks aan vier coffeeshops, nu zijn dit er 450. Met ondertussen 110 man personeel, groeit hun omzet jaarlijks met 35 procent. ‘Maar in China is dat niet veel’, zegt Grace. Ze kijkt Henny aan, dan antwoordt hij: ‘Gun jezelf nou de tijd.’ Grace en Henny werden vrienden in Nederland. Waarom de oud-directeur van de Amsterdamse patisserie Kwekkeboom naar Beijing kwam? ‘Dat is haar schuld’, lacht Henny. Door zijn gehoorbeschadiging kon hij niet meer blijven werken, omdat hij veel moest praten en overleggen. Toen is hij een maand met Grace naar Beijing gegaan. ‘China pakt je of niet. Mij pakte het wel.’ Zij begonnen een bakkerij met winkeltje.

‘Expats zijn zuinig’

In de nog kleine bakkerij hielden Henny en Grace een Nederlands assortiment van volkorenbrood tot krentenbollen. Door de focus op kwaliteit, moesten zij veel ingrediënten importeren wat de prijs opschroefde. Tarwe uit Canada, boter uit Nieuw-Zeeland, room uit Duitsland, cream cheese uit Australië. ‘Soms zijn deze producten veertig procent duurder dan in China, maar boter en slagroom bestaan hier niet.’ Vooral in de beginjaren was de import duur. Henny verkocht toen een brood van 600 gram voor omgerekend 2,20 euro. Nu is deze prijs dertig procent duurder. ‘Tien sneetjes klef Chinees brood kosten nog geen euro. Dat kiezen expats dan liever.’ Al snel bleek dat hun beoogde doelgroep niet voor de gewenste omzet zorgde. ‘Expats zijn zuinig.’ Ze namen er een restaurant bij waar typische Hollandse stamppotten werden verkocht en Henny zelf frikadellen maakte. Ook dit bleek geen vetpot doordat veel expats drie maanden van het jaar op zomer- en kerstvakantie zijn. ‘We moesten dus iets nieuws verzinnen om meer klanten te bereiken.’ En dat deden zij in Shunyi, een gebied buiten het centrum met genoeg ruimte om uit te breiden.

‘Met Starbucks zou ik niet zomaar in zee gaan’

De bakkerij en het restaurant werden omgeruild voor één grote bakkerij. De productenlijst loopt ondertussen op tot maar liefst 900. ‘Het zijn maar 500 verschíllende producten’, relativeert Henny. Zit daar ook een bestseller tussen? ‘Ik weet het’, antwoordt Grace direct. Ze zegt verder niets. ‘Ik ook.’ ‘Zeg jij het maar eerst.’ Een van de bestverkochte producten op dit moment is de cheesecake. ‘Wij hebben ons gespecialiseerd op een nichemarkt,’ legt Grace uit. Een klant als Caffe Bene vraagt steeds om nieuwe producten wat veel flexibiliteit van Eurobakery vereist. Zeggen Henny en Grace ooit ‘nee’ tegen klanten? ‘Aan wie vraag je het? Want het zijn twee verschillende antwoorden’, grapt Henny. Grace: ‘Ik moest Nederlands leren om met Henny te discussiëren.’ Ze probeert haar klanten tevreden te houden terwijl Henny meer let op de mogelijkheden en grootte van de afname. ‘Met een partij als Starbucks zou ik niet in zee gaan als zij doen wat ze altijd doen en dat is bepalen welke prijs jij in je eigen bakkerij mag rekenen. Daar zal ik nooit aan beginnen.’

Trainingsprogramma

Bij de groei van hun bedrijf lopen Grace en Henny tegen een duidelijk probleem aan: het vinden van goed personeel. ‘Dat is echt een maatschappelijk probleem,’ benadrukt Henny, ‘jongeren willen namelijk hippe baantje in bijvoorbeeld een kledingwinkel of autozaak, een bakkerij past niet in dat plaatje.’ ‘Ze willen 3000 rmb per maand verdienen zonder enige ervaring. Ze hebben geen verantwoordelijkheid of passie’, vult Grace aan. Hierdoor kan er elk moment een werknemer binnenstappen die per direct zijn baan opzegt. Contracten betekenen niets meer. Daarom gaat Eurobakery starten met een eigen trainingsprogramma waarin zij naast hun eigen personeel ook mensen van buiten opleiden. Hiervoor trekken zij kennis uit Nederland aan maar ook Chinese huisvrouwen krijgen de ruimte om hun kennis te delen. Dit heeft te maken met een groeiende populariteit van ‘homemade’ producten. ‘Het is een bijproject’, zegt Grace uiteindelijk. ‘Een bijproject!? Nee, onderschat dat niet hoor!’

Foodsafety

Met een groot aantal producten, zijn de overheidregels moeilijk bij te houden en toe te passen. De foodsafetyeisen zijn hier strenger dan in Europa, alleen de controle is minder scherp, maar de overheid is bezig met een inhaalslag te maken. Toch heeft Eurobakery zes mensen lopen voor quality control. ‘Die doen niks anders dan lijstjes invullen.’ Als buitenlandse ondernemer is het extra belangrijk om de papieren op orde te hebben en daarom is een Chinese partner onmisbaar. ‘Het zou voor mij onmogelijk zijn een bakkerij in China te vinden zonder Grace, vertelt Henny. Grace reageert direct: ‘Voor mij ook hoor. Ik zou hetzelfde zeggen.’

De Mini-Deal

In deze vaste rubriek kiezen de ondernemers een van de vele meegebrachte typisch Nederlandse cadeautjes uit Nederland. Het gaat om een symbolisch item dat staat voor wat zij het meest missen in China. In ruil hiervoor geven de ondernemers een presentje terug dat iets zegt over de manier waarop zij zich in China handhaven.

‘Ik vind pepermunt lekker en heb het hier nog nooit gezien.’ Of ze ook koningsgezind zijn? ‘Nee, er zit niks achter. Gewoon omdat het lekker is. Ik heb wel iets met oranje. Ik vind het nieuwe oranje pand dan ook prachtig. ‘Vind je dat buiten mooi Henny?’ ‘Ach laat mij toch iets van Nederland houden.’ Zelf schenken Henny en Grace een heerlijke en uitgebreide lunch. Verschillende sandwiches en wraps gevuld met kip, tonijn of kaas. Made in China, met de smaak van thuis.