In 2013 en 2014 ben ik werkzaam geweest als schaatstrainer in Harbin. Hierover schreef ik toen een aantal blogs, over hoe het Chinese (schaats)sport wereldje werkt en over onze ervaringen met het werken in een dergelijke organisatie. Over hoe ze hun teamgenoten als broers en zussen behandelen en de sporters in een systeem zitten waar ze nauwelijks uit kunnen komen, omdat alles wat ze geleerd hebben schaatsen is. We werden als Nederlanders binnengehaald als degenen die alles van schaatsen weten, maar het loswrikken van de schaatsers en vooral ook de trainers en de bestuurders bleek een brug te ver.
Sinds die tijd heb ik steeds contact gehouden met de sporters en de mensen met wie ik samenwerkte. Vooral sinds de toewijzing van de Olympische winterspelen aan Beijing in 2022, komt dit in een stroomversnelling. Overal in China zie je initiatieven ontspruiten om de wintersport te stimuleren en de kans op toekomstige medaillewinnaars te vergroten. Dit biedt kansen voor iedereen die expertise heeft op het gebied van schaatsen, want de Nederlandse schaatssport staat in China op een voetstuk.
Schaatsen en veilige voeding
Nederlandse expertise op het gebied van veilige voeding staat ook hoog aangeschreven in China. Afgelopen december was ik in Harbin op een handelsmissie van de Provincie Fryslân. Heilongjiang en Fryslân willen gaan samenwerken op het gebied van voedselproductie, watermanagement en toerisme.
Cervitech, een onderdeel van de Ventus groep waar ik voor werk, wil hieraan bijdragen door haar expertise op het gebied van voedselverpakkingsmaterialen in China te delen. Als ervaringsdeskundige in China werd ik als vooruitgeschoven post naar Harbin gestuurd, waar ik de eerste contacten voor samenwerking heb proberen te leggen.
Hoewel het drukke programma er nauwelijks ruimte voor bood, moest ik natuurlijk op bezoek bij de rijders uit mijn voormalige schaatsteam. Het was een bijzonder leuk weerzien, waarbij met name de coaches die mij zagen toch wel flink verbaasd waren.
Na de nodige selfies, afgeslagen uitnodigingen voor etentjes en uitwisseling van cadeaus ging ik terug voor het middagprogramma. Dit betrof een officieel bezoek aan de Ice sports training base. Waar ik in de ochtend nog in spijkerbroek binnen kwam wandelen, was ik nu strak in het pak. Bij het uit de bus stappen ontving ik verbaasde en zelfs geschrokken blikken; hoe ik daar nu weer terecht kwam…
Schone schijn
Mijn aanwezigheid betekende wel wat voor de bijeenkomst. Chinezen hebben, net als Nederlanders, de gewoonte om voor belangrijke gasten de schone schijn op te houden. Er was dan ook een presentatie voorbereid waarin de faciliteiten en competenties van het trainingscentrum wat werden opgeleukt. Zij realiseerden zich tegelijk dat ik prima wist hoe de vork in de steel zat.
Hoewel de werkelijke reden niet helemaal duidelijk was, vertrok de leider van de Chinese delegatie halverwege de meeting ineens van het toneel. Of dat vanwege mij was?
Het grappigste was de passage in de presentatie waarin een voorstel werd gedaan voor samenwerking. Het leek ze namelijk een goed idee om eens Nederlandse trainers naar Harbin te halen….
Na de presentatie kregen we een rondleiding door het complex. Het blijft indrukwekkend met een stadion voor langebaanschaatsen, een stadion voor het kunstrijden en curling en een stadion voor shorttrack. Aan het einde van de rondleiding kreeg ik een hartelijk afscheid en er gaat gewerkt worden aan mogelijkheden voor verdere samenwerking tussen Fryslân en Harbin op het gebied van ijssporten op bestuurlijk niveau. Voor mij was het een mooi weerzien met de omgeving waar ik zo’n bijzonder jaar heb meegemaakt.
