Precies vijftien jaar geleden is het dat ik voor het eerst naar Wuhan kwam, waar ik in 2002 een collega bezocht. Ik werkte toen in Xi’an, een andere second tier stad, waar ik schooldirecteuren opleidde. Mijn collega was mijn enige contact in Wuhan, al ontmoette ik op de tweede dag van mijn bezoek mijn toekomstige vrouw.
De verliefdheid had me nagenoeg volledig verlamd. Op het werk in Xi’an had ik mijn gedachten er niet bij, weekends bracht ik door in Wuhan. Na ruim een jaar (2003) traden we uiteindelijk in het huwelijk. Het zou echter nog tot 2006 duren voordat in Xi’an verliet voor Wuhan. Daar zou ik eindelijk samen met mijn vrouw kunnen zijn, maar diende ik op professioneel vlak helemaal opnieuw te beginnen.
Er begon een woelige periode, waarin ik eerst een taalschooltje opstartte en daarna een koffiezaak, met daarnaast af en toe een opdracht als reisbegeleider voor Vlaamse toeristen. En toen, begin 2010, kreeg ik het aanbod om als onderwijsconsultant te gaan werken voor de Europese Commissie in Liberia, West-Afrika. Ik stemde meteen in, en vertrok voor 15 maanden. Het was een verademing om weer te doen waar ik goed in was, resultaten te boeken in een korte tijdspanne en daarvoor een heerlijk comfortabel loon te ontvangen.
Op het einde van mijn Liberia-contract in 2011, had ik mijn vrouw uitgenodigd voor een vakantie in Europa. Tijdens een romantisch diner in Barcelona, vertelde ik haar dat ik een onderwijs-consultancy opdracht in Kazakhstan had geweigerd. Meteen voegde ik daar de belofte aan toe om bij haar in Wuhan te blijven.
Een nieuwe start in een second tier stad
Na enkele jaren van zwalpen was ik er klaar voor: een nieuwe carrière in Wuhan. Ik maakte een evaluatie op van mijn professionele sterktes en zwaktes. Daar ik vertouwd was met de onderwijssector in China, met een sterke expertise in training van onderwijspersoneel, besliste ik mijn carrière een boost te geven en te werken aan mijn zwaktes: een gebrekkige kennis van de onderwijsverwachtingen van ouders ten aanzien van hun kinderen, en onvoldoende kennis van de ontwikkelingen in internationaal onderwijs in China.
Ik begon kinderen te begeleiden in hun voorbereiding op studie in het buitenland. Ik gaf Engelse les en nam de kinderen mee op sociale uitstapjes. De leegtes in mijn agenda vulde ik op met lesgeven, zodat ik tegen het einde van 2013 7 dagen per week werkte, 12 tot 14 uren per dag. Ik verdiende ca. ¥30.000 yuan per maand, maar had mijn sociale leven volledig verwaarloosd.
“Luc, what are you doing, how can you forget about your friends!” kreeg ik te horen. Tot driemaal toe! Deze telefoontjes van vrienden waren een ware wake-up call. Ik moest bijsturen, het huis uitgaan en vrienden opzoeken. Ik nam de drastische beslissing het lesgeven stop te zetten, daar ik niet gecategoriseerd wilde worden als slechts een taalleraar.
EN TOEN begon ik te netwerken.
EN TOEN kreeg ik een job aangeboden om als schooldirecteur aan de slag te gaan.
EN TOEN bleven er maar nieuwe ontwikkelingen komen. Ik was niet meer te stoppen!
Het begint met netwerken
Het begon met een babbel in een café in de tweede helft van 2014. “Er gebeurt te weinig in deze stad, en daar wil ik verandering in brengen”, zei ik tegen een expat-vriend, die instemmend knikte. “Een business club” was zijn suggestie. “Een netwerkgroep van jonge ondernemers”, was mijn idee. En dat werd het ook.
Netwerkbijeenkomsten in Wuhan
We kozen voor een gesloten gemeenschap, waarbij we wekelijks zouden samenkomen. Leden werven was simpel: voor de volgende bijeenkomst zou elk lid iemand anders uitnodigen, tot we een volwaardige groep hadden. De daaropvolgende week spraken we af in een start-up café, toen waren we al met vier, drie expats en een Chinees.
De netwerkgroep groeide snel uit tot een twintigtal leden en begon, naast het wekelijks samenkomen, actief te netwerken in de WeChat groep. Vragen zoals “Weet iemand iets van goede service-flats in de Guanggu-area?” of “Kan iemand een advocaat gespecialiseerd in arbeidsrecht introduceren?” kregen steevast een bevredigend antwoord van andere leden.
Bij netwerken leg je contacten en bouw je relaties op met mensen die je verder kunnnen helpen. Met de Young Entrepreneurs Networking Group probeerden we mensen samen te brengen met gedeelde interesses, maar er ook voor te zorgen dat de leden zinvol participeerden. Uiteindelijk is het een spel van geven en nemen, en daar botste het soms wel eens met leden die meer “nemen dan geven”; oftewel weinig zinvol bijdragen. Dan dien je bij te sturen.
Uiteindelijk bleek dat de interesses onder de leden te gevarieerd waren, en dat de actieve leden ook elders actief waren en bijgevolg niet steeds aanwezig konden zijn. Het was daarom tijd om iets anders op te zetten, en meer gericht te werken.
Netwerken 2.0
Begin 2016 startte ik het Wuhan Hidden Talents Writers Platform, met een oproep op sociale media. De reacties waren overweldigend: na enkele weken telde het platform 15 jonge amateur-schrijvers van 11 verschillende nationaliteiten. Er werd vergaderd, geschreven, gedeeld, gecommentarieërd, gediscussieerd en gepubliceerd op sociale media. Na drie maanden hielden we ons eerste evenement, met een publiek van 30 personen sterk. Drie maanden later volgende een tweede evenement met een gemengd publiek van 50 personen. Het was allemaal immens en intens!
Als schooldirecteur en oprichter van het schijvers-platform stond ik plots in de kijker in Wuhan. Van een onzekere jongen in de periode 2006-2009, had ik me ontpopt tot een charismatische persoonlijkheid. Ik begon te schrijven voor tijdschriften en sociale media, zowel professioneel als creatief. Door mijn publicaties op LinkedIn over het netwerken in Wuhan en de opstart van het internationaal tweetalig onderwijsprogramma binnen mijn school, werd ik opgemerkt en uitgenodigd om te spreken op drie onderwijsconferenties in 2016. Onlangs straalde ik nog op het podium tijdens een belangrijke conferentie in Guangzhou, en mocht ik daarnaast de Wuhan Promotion Ambassador Award in ontvangst nemen.
Luc Pauwels (links) aan het netwerken in Wuhan
Graag geef ik de lezers van China2025.nl een aantal tips mee over actief netwerken in China:
Tip 1: Neem risico’s
Wanneer ben je er eigenlijk klaar voor om initiatief te nemen en mensen te inspireren? Altijd of nooit? Toen één van mijn schrijvers me een dag voor onze eerste evenement aansprak, vertelde hij mij dat de groep er nog niet klaar voor was om op een podium te staan. Ik glimlachte en antwoordde dat hij er dan nooit klaar voor zou zijn.
Tip 2: Beperk jezelf niet tot bekenden
Via mijn netwerkinitiatieven trok ik uitsluitend onbekenden aan, en werkte ik hard om het vertrouwen van deze individuen en de groep te krijgen. Het is ronduit geweldig om people skills al doende te leren, mensen te leiden, te inspireren, samen te houden, conflicten op te lossen en creativiteit te promoten onder onbekenden. Het is een immense uitdaging – tienmaal beter dan wat je op de business school leert!
Tip 3: Werk voor de groep en vergeet jezelf
Bij het netwerken “geef” ik tienmaal meer dan dat ik “neem”. Enkel op deze manier kun je explosief groeien en ben je een model voor anderen. Netwerken doe je niet om “winst” na te jagen, maar om zinvol bezig te zijn.
Tip 4: Sta anderen toe groter en talentvoller te zijn dan jezelf
Met mijn netwerken investeer ik mijn tijd in mensen en creeër ik talent om me heen. “Groot zijn” betekent dan: anderen laten uitgroeien totdat ze groter zijn dan jijzelf, en daar plezier en voldoening in te vinden.
