Koester geen valse hoop over de kwade CCP. Deze duistere demon is hier gekomen om de mensheid te vernietigen.

Zo lezen de eerste twee zinnen van een artikel dat de stichter van de spirituele beweging Falungong, meneer Li Hongzhi, publiceerde in november 2012, aan de vooravond van de wisseling van het Chinese leiderschap. Ik stond een paar dagen daarna met ongeveer 200 Falungong volgelingen in de kelder van een kerk in midtown Manhattan. We lazen het op de muur geprojecteerde artikel plechtig drie keer hardop in zowel het Engels als het Chinees.

Terwijl Falungong in China met harde hand onderdrukt wordt door de autoriteiten, voert de beweging buiten het land sterke PR-campagnes. Met af en toe een moeizaam internationaal tegenoffensief van de Chinese regering tot gevolg. New York huisvest de hoofdkantoren van Falungongs mediaorganisaties EpochTimes en NewTangDynasty. Daardoor is de stad het centrum van de strijd met de Communistische Partij geworden, en de plek waar ik me als undercover onderzoeker besloot te mengen onder de beoefenaars.

Hoe het begon…

Falungong slaagde er in om in de loop van de jaren ’90 een exponentieel groeiend aantal volgers te verwerven. Dit dankzij een vernieuwende combinatie van gemakkelijk te volgen taichi-achtige oefeningen en populair geschreven religieuze teksten.

Nadat de charismatische stichter Li Hongzhi de beweging in 1996 afscheidde van de officiële China Qigong Research Society scheidde, namen spanningen met de autoriteiten toe. Groepen Falungong volgers voerden bijvoorbeeld met protesten succesvol druk uit op staatsmedia om journalisten te ontslaan, die negatieve verhalen over de beweging hadden geschreven. Echter, zelfs het grote aantal Falungong sympathisanten met goede connecties kon niet de geweldadige crackdown voorkomen, toen in 1999 duizenden beoeofenaars samenkwamen in een stil protest rondom het politieke centrum in Beijing, om officiële erkenning te eisen.

Wat er nog van Falungong over is, is een harde kern van toegewijden. Veel van hen zijn naar het buitenland gevlucht. Daarbij is New York – sinds jaar en dag de woonplaats van “Meester Li” – het zenuwcentrum van de beweging geworden.

Bloedige flyers en oriëntaalse dansen

De vele kleine groepjes beoefenaars die eens in de paar dagen samenkomen, kun je in alle buurten van de stad ’s ochtends in parkjes oefeningen zien uitvoeren of Meester Li’s geschriften zien lezen. Ook kun je ze op straat flyers met plaatjes van gemartelde mensen of promotiemateriaal voor “Shenyun Performing Arts” uit zien delen. Deze activiteiten worden verder gecoördineerd tijdens wekelijkse, stadsbrede studiesessies.

De spectaculair gedecoreerde oriëntaalse dans –en muziekshows die het aan Falungong geaffilieerde bedrijf Shenyun organiseert, hebben wat weg van de opening van de Olympische Spelen van Beijing in 2008.  Met deze bonte optredens proberen beoefenaars China’s traditionele “goddelijke cultuur” te doen herleven, die volgens hen door de CCP “op de rand van verval” is gebracht.

Nog prominenter dan de verkoop van kaartjes voor Shenyun stond Falungongs campagne tegen “orgaanoogst” op de agenda tijdens de wekelijkse studiesessies. Volgens Falungong bronnen voert de Chinese regering systematisch operaties uit op levende gevangenen om zich te verrijken met hun organen, waarna de gedetineerden soms sterven. De voornaamste slachtoffers van deze praktijk zouden onrechtmatig opgesloten medebeoefenaars zijn. Tijdens een van de wekelijkse studiesessies een serie filmpjes hierover vertoond, geproduceerd door NewTangDynasty. De aanwezigen werd opgedragen om de filmpjes herhaaldelijk thuis te bekijken – ten minste tien keer met verschillende kennissen en zonder onderbrekingen.

Mensenrechtenpolitiek

De lobbies tegen orgaanoogst hebben hun vruchten afgeworpen, met dank aan internationale aandacht voor mensenrechten en berichten over slechte behandeling van gevangenen in China. In een resolutie over orgaanoogst in China, die afgelopen december door het Europees Parlement is aangenomen, wordt Falungong maar liefst vijf keer genoemd. Natuurlijk werd dit gevierd op Falungong websites en in geaffilieerde media.

Ook op het gebied van vrijheid van meningsuiting heeft Falungong haar mensenrechtenpolitiek weten te ontplooien. Persvrijheid staat bijvoorbeeld centraal in de branding van Falungongs media. Nog opmerkelijker is misschien dat het aan Falungong geaffilieerde Dynamic Internet Technology, Inc. in samenwerking is getreden met de Amerikaanse overheid voor het ontwikkelen van de gratis VPN Freegate, waarmee geblokkeerde websites kunnen worden bekeken.

Tegenoffensief: brandwondendiplomatie

De Chinese autoriteiten vertonen tekenen van frustratie over de standvastigheid van de beweging. Naast brute repressie van Falungong en negatieve media binnen de grenzen van het Chinese vasteland, probeert de regering ook internationaal haar harde lijn tegen de vermeende “kwade cultus” te verdedigen.

Al mijdt China openlijke politisering van “interne” kwesties zoals Falungong als een nare ziekte, toch komen er nu en dan vreemde steunbetuigingen aan de officiële positie ten aanzien van Falungong uit onverwachte hoeken. Tijdens China’s tweede Universal Periodic Review voor de VN Mensenrechtenraad in oktober 2013 beval Uganda China bijvoorbeeld aan om “verdere maatregelen te nemen om hardhandig op te treden tegen cultorganisaties.” Het mag geen verbazing wekken dat deze aanbeveling door China is aangenomen.

Een nog opmerkelijker ambassadeur van de Chinese positie aangaande Falungong heeft de regering gevonden in de excentrieke multimiljonair Chen Guangbiao. Toen meneer Chen in januari dit jaar naar New York kwam met het plan om de New York Times over te kopen, nam hij twee afgrijselijk verminkte brandslachtoffers mee. Hij kondigde tijdens een persconferentie aan 2 miljoen dollar te doneren aan hersteloperaties voor de twee onherkenbaar verbrande vrouwen, die claimen tot hun spijt deel te hebben genomen aan een collectieve zelfverbranding van Falungong volgelingen op het Plein van de Hemelse Vrede in 2001. De reacties van protesterende beoefenaars, NewTangDynasty en EpochTimes waren woest.

Een gebed zonder eind?

Het lijkt een eeuwige vete te worden zoals er al teveel op de wereld zijn. Zoals veel Chinese dissidenten zijn aanhangers van Falungong een geradicaliseerde groep exilen geworden. Het merendeel van de beoefenaars heeft een liefde voor het ingebeelde “traditionele” China die even blind is als hun haat voor de CCP. Hoe dit zich in de toekomst zal voortzetten op het politieke toneel is onzeker. Hoe dit momenteel tot uiting komt, nu vijftien jaar na het begin van de crackdown, kan iedereen met eigen ogen zien wanneer Shenyun eind april in Den Haag op de planken komt.